skip to main |
skip to sidebar
Lord Byron at the grave of Botsaris - Ὡς πότε παλικάρια, νὰ ζοῦμε στὰ στενά,
- μονάχοι σὰ λεοντάρια, σταῖς ράχαις στὰ βουνά;
- Σπηλιαῖς νὰ κατοικοῦμε, νὰ βλέπωμεν κλαδιά,
- νὰ φεύγωμ᾿ ἀπ᾿ τὸν κόσμον, γιὰ τὴν πικρὴ σκλαβιά;
- Νὰ χάνωμεν ἀδέλφια, πατρίδα καὶ γονεῖς,
- τοὺς φίλους, τὰ παιδιά μας, κι ὅλους τοὺς συγγενεῖς;
- [...]
- Καλλιῶναι μίας ὥρας ἐλεύθερη ζωή,
- παρὰ σαράντα χρόνοι, σκλαβιὰ καὶ φυλακή.
- For how long, o brave young men, shall we live in fastnesses,
- Alone, like lions, on the ridges in the mountains?
- Shall we dwell in caves, looking out on branches,
- Fleeing from the world on account of bitter serfdom?
- Abandoning brothers, sisters, parents, homeland
- Friends, children, and all of our kin?
- [...]
- Better one hour of free life,
- Than forty years of slavery and prison.
Ρήγας Βελεστινλής-Φεραίος
No comments:
Post a Comment